بررسی مقدماتی قابلیت پیشبینیکنندگی نظریة هوش چندگانة گاردنر در انتخاب رشتة تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی مقدماتی قابلیت پیش‌بینی‌کنندگی نظریه هوش‌های چندگانة گاردنر در انتخاب رشتة تحصیلی در بین دانشجویان در سال 1394 بود. این پژوهش از نوع کمی به شیوة توصیفی و با رویکرد پیمایشی انجام شد. جامعة آماری پژوهش، همة دانشجویان علوم پایه و انسانی سال اول تحصیلی 1394 دانشگاه اصفهان بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای تعداد 300 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامة هوش‌های چندگانة گاردنر به دست آمد. پایایی پرسشنامه با ضرایب آلفای کرونباخ در مورد انواع هوش گاردنر بین 76/0 تا 88/0 به دست آمد. روایی محتوای پرسشنامه توسط جمعی از اساتید دانشگاه مورد تأیید قرار گرفت. داده‌های به دست آمده با نرم‌افزار SPSS18 و در دو سطح توصیفی و استنباطی (T-Fisher-Anova) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد از بین 9 خرده‌مقیاس هوش‌های چندگانه، بهترین پیش‌بینی‌کننده‌ها بر اساس تحلیل گام‌به‌گام ضریب تشخیص و در سطح معناداری (01/0) عضویت در گروه علوم انسانی در خرده‌مقیاس‌های وجودگرا و در گروه علوم پایه در ریاضی-منطقی و درون‌فردی بوده است. همچنین بین هوش‌های چندگانة دانشجویان گروه علوم پایه و انسانی و دانشجویان دختر و پسر در سطح (01/0) تفاوت معنادار مشاهده شد. بر اساس نتایج توابع خطی فیشر در 73 درصد موارد می‌توان با توجه به هوش‌های 9گانه پیش‌بینی کرد که فرد در کدام گروه قرار می‌گیرد.