تبیین توزیع واژهبست در کردی اردلانی بر اساس نظریه فاز

نظریه فاز به‌عنوان آخرین دستاورد برنامه کمینه‌گرا در جهت بهینه ساختن محاسبات و اقتصاد اشتقاق زبانی مطرح شده است. در این نظریه اشتقاق نحوی ساخت‌های زبانی به‌صورت مرحله به مرحله انجام می‌شود و پس از کامل شدن هر فاز، متمم فاز به دو سطح صورت آوایی و صورت منطقی جهت خوانش آوایی و معنایی منتقل می‌شود و در نهایت براساس شرط نفوذناپذیری چامسکی(2000)، تنها هسته فاز و مشخص‌گرهای آن برای ادامه محاسبات باقی می‌مانند. در این مقاله به بررسی میزبان‌گزینی واژه‌بست‌ها در کردی اردلانی براساس نظریه فاز پرداخته شده است. سوال اصلی پژوهش حاضر این است که نظریه فاز تا چه اندازه در تبیین میزبان‌گزینی واژه‌بست‌ها در کردی اردلانی دخالت دارد و محدودیت واژه‌بست‌های مطابقه در انتخاب میزبان چگونه است؟ برای گردآوری داده‌ها از شیوه‌های میدانی، کتابخانه‌ای و شم زبانی استفاده شده است. در پژوهش حاضر با مبنا قراردادن تحلیل نظری سیتکو( 2014 ) مبنی بر دوگانه بودن شرط نفوذناپذیری فاز به بررسی داده‌های کردی اردلانی و تحلیل نظری آنها پرداخته می‌شود. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که نظریه فاز از کفایت لازم جهت تبیین میزبان‌گزینی واژه‌بست‌ها در کردی اردلانی برخوردار است. همچنین واژه‌بست‌ها در انتخاب قیدها دارای محدودیت جایگاه هستند و قیدهای با دامنه گسترده را انتخاب نمی‌کنند.