بررسی تاًثيرتزريق اينتراتکال آمی تريپتيلين ودوکسپين در ايجاد بيحسی نخاعی و مقايسه آن با بوپيواکائين

زمينه: اين روزها از ضدافسردگيهای سه حلقه ای بطور متداولی در درمان دردهای مزمن بخصوص دردهای نوروپاتيک استفاده ميشود. ضدافسردگيهای سه حلقه ای با مکانيسمهای مختلفی نظير اثر بر کانالهای سديم، گيرنده های ان متيل دی آسپارتات، آمينهای بيوژن، اپيوئيدها، واسطه های التهابی و ماده پی سبب بيدردی ميشوند. مطالعلت نشان داده اند که مصرف داخل نخاعی ضدافسردگيهای سه حلقه ای بطور مؤثری سبب تضعيف درد و هيپرآلژزی حرارتی ناشی از درد التهابی و نوروپاتيک در موشها ميشود. مواد و روشها: در يک مطالعه کارآزمايی بالينی دوسوکور در آزمايشگاه حيوانات بر روی 30 موش از نوع ويستار تزريق داخل نخاعی داروها بترتيب زير انجام شد: گروه اول: 90 ميکروليتر دوکسپين (50 ميلی مول)، گروه دوم: 90 ميکروليتر آمی تريپتيلين (60 ميلی مول)، گروه سوم:90 ميکروليتر بوپيواکائين (23 ميلی مول). سپس تغييرات حسی، حرکتی و حس عمقی در ساعات 1، 2، 3، 4، 6 و 12 اندازه گيری و ثبت گرديد. نتايج: سه عدد موش متعاقب تزريق در گروه اول و دوم از بين رفتند. پس از تطبيق دادن اثر غلظت در داروهای مختلف مورد مطالعه مشخص شد که آمی تريپتيلين دارای قابليت مشابه ولی طول مدت بلوک حرکتی، حسی و حس عمقی طولانيتری نسبت به بوپيواکائين ميباشد (05/0>(p در حاليکه دوکسپين دارای کارايی قابل قبول ولی کمتر و با طول مدت بلوک کوتاهتری در مقايسه با بوپيواکائين ميباشد. (05/0>(p مدت زمان لازم جهت ريکاوری کامل در گروه دوم بوضوح طولانيتر از دو گروه ديگر بود. بحث: بنظر ميرسد آمينهای نسل سوم نظير آمی تريپتيلين و دوکسپين دارای توانايی قابل قبولی در ايجاد بيحسی نخاعی در مقايسه با بوپيواکائين ميباشند و آمی تريپتيلين دارای اثر قويتر و طولانيتری نسبت به دو داروی ديگر مورد استفاده در اين مطالعه بوده که اين امر احتمالا آن را به بيحس کننده موضعی باارزشی مبدل ميسازد.