ارتباط بین مدیریت زمان با میزان استرس شغلی در مدیران و کارکنان زن پلیس

زمینه و هدف: استرس یا فشار های روانی بیش از حد ناشی از شغل، می توانند سبب عوارض جسمانی، روانی و رفتاری برای فرد شده، سلامت را به مخاطره انداخته، اهداف سازمانی را تهدید کرده و منجر به کاهش عملکرد فرد شوند. یکی از روش های موثر برای کاهش این استرس مدیریت زمان است؛ هدف این تحقیق، بررسی ارتباط بین مهارت مدیریت زمان و  استرس شغلی در مدیران و کارکنان زن پلیس است. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه تحقیق را مدیران و کارکنان زن دانشگاه علوم انتظامی به تعداد 50 نفر تشکیل داده اند که تعداد40 نفر (12 نفر از مدیران و 28 نفر از کارمندان) به صورت نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه مدیریت زمان(آلفای0/97) و استرس شغلی(آلفای 0/94) جمع آوری شده و با کمک نرم افزارspss و آزمون ضریب رگرسیون، تحلیل شدند. یافته ها و نتایج: تحلیل داده ها با استفاده از روش رگرسیون تک متغیری و چند متغیری نشان داد که در مدیران زن، مدیریت زمان با استرس شغلی رابطه معنادار منفی داشت و آن را پیش بینی کرد. همچنین، از بین ابعاد مدیریت زمان، اولویت بندی اهداف و فعالیت ها، تفویض اختیار و مدیریت جلسات، ارتباط معنادار و منفی با استرس شغلی در مدیران زن دارد؛ اما بین مدیریت زمان و ابعاد آن، با استرس شغلی در کارمندان زن رابطه معناداری وجود ندارد.