اثر کاربرد کودهای شیمیایی و محرکهای رشد بر عملکرد و برخی ویژگیهای برگ و میوه پرتقال والنسیا در جنوب استان کرمان

اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کاربرد تلفیقی محرک‌های رشد و کود شیمیایی در عملکرد پرتقال والنسیا در جنوب استان کرمان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 21 تیمار در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور اول کود شیمیایی در سه سطح و فاکتور دوم محرک‌های رشد در 7 سطح بودند. در پایان آزمایش، عملکرد، وزن و قطر متوسط میوه، مجموع املاح محلول، اسیدیته کل، پی اچ و ویتامین ث میوه اندازه گیری شد. یافته‌ها: در تیمار کود شیمیایی بر اساس آزمون خاک، جلبک دریایی بیشترین تاثیر را در افزایش قطر میوه و عملکرد از خود نشان داد که نسبت به شاهد، به ترتیب 9/2 و 3/53 درصد بهتر بود. در تیمار کود شیمیایی بر اساس 75% آزمون خاک، اسید هیومیک بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد (6/22% نسبت یه تیمار شاهد) داشت. در تیمار بدون کود شیمیایی، کاربرد جلبک دریایی بیشترین تاثیر را در افزایش عملکرد از خود نشان داد که نسبت به تیمار شاهد 3/24 درصد عملکرد بهتری داشت. همچنین صرفنظر از نوع تیمار کود شیمیایی، بیشترین میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم در تیمار جلبک دریایی مشاهد شد. نتیجه‌گیری: اسید هیومیک و جلبک دریایی بهترین محرک رشد در افزایش علمکرد در حضور یا بدون حضور کود شیمیایی بودند. تیمار کود شیمیایی بر اساس آزمون خاک و محلول پاشی جلبک دریایی با غلظت 5 در هزار پس از ریزش گل و فندقی شدن میوه بیشترین تاثیر را در عملکرد و میزان جذب عناصر در برگ نسبت به بقیه تیمارها نشان داد.