شیوع کم خونی و عوامل مرتبط با آن در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان مانه و سملقان

مقدمه: کم‌خونی باعث اختلال در سلامت و رفاه در زنان بوده و خطر ابتلا به عوارض جانبی در مادر و نوزاد را افزایش می دهد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل مرتبط با کم‌خونی در زنان باردار مراجعه‌ کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان مانه و سملقان انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1392 بر روی 221 زن باردار مراجعه ‌کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان مانه و سملقان انجام شد. اطلاعات مربوط به خصوصیات فردی، تعداد حاملگی‌ها، زایمان، سن، شغل و سن ازدواج از طریق چک ‌لیست جمع‌آوری شد. هموگلوبین کمتر از 11 گرم در دسی لیتر در سه ماهه اول و 5/10 گرم بر دسی لیتر در سه ماهه دوم به‌عنوان آنمی در نظر گرفته شد. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های کای دو، تی مستقل و ضریب همبستگی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: شیوع کم‌خونی مادران مورد مطالعه در هفته 10-6 بارداری 5/17% و در هفته 30-26 بارداری 9/18% بود. میانگین هموگلوبین مادرانی که سابقه کم‌خونی در بارداری قبلی داشتند، کمتر از مادرانی بود که سابقه کم‌خونی در بارداری قبلی نداشتند. بین نوع زایمان قبلی، شغل همسر مادران مورد مطالعه، کم‌خونی در هفته 10-6 بارداری، وزن، شاخص توده بدنی، قد، هموگلوبین و هماتوکریت هفته 10-6 بارداری مادران مورد مطالعه ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده شد (05/0p p). نتیجه‌گیری: سابقه کم‌خونی و سزارین در بارداری قبلی منجر به افزایش شیوع کم‌خونی می‌شود، همچنین بین وزن و شاخص توده بدنی و میانگین هموگلوبین همبستگی مثبت وجود دارد. لذا انجام اقداماتی توسط مسئولین در زمینه عوامل تأثیرگذار بر کاهش آنمی در جامعه ضروری به نظر می رسد.