ارزیابی مدلهای مختلف برآورد تبخیر و تعرق مرجع(ETo) در دشت الشتر
2021
برآورد دقیق مقدار تبخیر و تعرق مرجع(ETo ) در هر منطقه با توجه به اهمیت آن در مدیریت منابع آب و برنامهریزی صحیح آبیاری امری ضروری است. با توجه به وقتگیر و هزینهبر بودن روشهای مستقیم اندازهگیری (ETo )، لذا در بسیاری از موارد از مدلهای تجربی و ریاضی برای این منظور استفاده میگردد که لازمه اطمینان از این مدلها صحتسنجی و ارزیابی آنها با استفاده از دادههای لایسیمتری است. روشهای مختلفی برای تخمین تبخیر و تعرق وجود دارد؛ اما عملکرد این معادلات در شرایط اقلیمی گوناگون متفاوت است. از این رو در این تحقیق 15 مدل مختلف جهت برآورد تبخیر و تعرق مرجع با توجه به نتایج لایسیمتری در منطقه الشتر مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز مدلهای مختلف جهت برآورد (ETo ) از ایستگاه سینوپتیک الشتر تهیه شد. نتایج ارزیابی آماری نشان داد مدلهای جنسنهیز و تورک از گروه تشعشعی به ترتیب با (14/1 RMSE=) و (42/1 RMSE=) میلیمتر و مدل هارگریوز – سامانی از گروه دمایی با (72/1 RMSE=) میلیمتر بیشترین دقت را جهت برآورد (ETo ) در منطقه مورد مطالعه داشتند. از طرف دیگر مدلهای مییر و WMO از گروه انتقال جرم به ترتیب با (78/4 RMSE=) و (73/4 RMSE=) میلیمتر از دقت بسیار پایینی برخوردار بودند. در نهایت با توجه به اهمیت مدل فائو- پنمن- مانتیث در محاسبات مربوط به تبخیر و تعرق، مقایسه بین مقادیر لایسیمتری و مقادیر برآوردی توسط این مدل نشان داد که مدل فائو-پنمن-مانتیث با مقادیر (83/5 RMSE=) میلیمتر و (10/0 = (R2 دقت پایینی در برآورد مقدار ETo در منطقه دارد.
- Correction
- Source
- Cite
- Save
- Machine Reading By IdeaReader
0
References
0
Citations
NaN
KQI