تبیین جامعهشناختی تأثیر تابآوری و خودکنترلی بر قانونگریزی شهروندان (مورد مطالعه: استان ایلام)

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر خودکنترلی و تاب‌آوری بر قانون‌گریزی در بین شهروندان استان ایلام انجام گرفته است. قانون‌گریزی (نوع نرم) در دو بعد قانون‌گریزی ذهنی و عینی مورد بررسی قرار گرفته است. روش این پژوهش پیمایشی، و از نوع همبستگی و تحلیلی، با ابزار پرسشنامه است. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی شهروندان بالای 18 سال استان ایلام در سال 1395 است و نوع نمونه‌گیری، خوشه‌ای چند مرحله‌ای و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 384 برآورد گردید.یافته‌ها و نتایج بدست آمده از پژوهش حاکی از آن است که متغیرهای خودکنترلی و تاب‌آوری تأثیر افزایشی، مثبت و مستقیمی بر روی قانون‌گریزی شهروندان استان ایلام دارند. نتایج حاصل از آزمون مدل معادلات ساختاری (Amos) نشان می‌دهد که متغیر تاب‌آوری 23/0 از واریانس متغیر وابسته در جامعه را تبیین، و متغیر خودکنترلی 30/0 واریانس متغیر وابسته (قانون‌گریزی) در جامعه را پیش‌بینی می‌کند. با توجه به یافته‌های تحقیق، توانمندسازی و تقویت روحیه‌ی تاب‌آفرین و خودکنترل ضرورت دارد.