اتصال و تکثیر سلولهای فیبروبلاست و کراتینوسیت اسب درون چسب فیبرین

بررسی امکان استفاده از فیبرینوژن استخراج‌شده از خون اسب در تهیه چسب فیبرین و اثرات آن برروی سلول‌های فیبروبلاست و کراتینوسیت اسب مورد مطالعه قرار گرفته است. فیبرینوژن توسط روش رسوب گلایسین (Glycine precipitation technique)‌ از پلاسمای اسب‌ها جدا گردید. سلول‌های فیبروبلاست توسط روش کشت قطعات بافتی (Explant culture) ‌از پوست ناحیه گردن و سلول‌های کراتینوسیت توسط روش‌های هضم آنزیمی (enzyme digestion)‌ از پوست ناحیه لب در هر یک از اسب‌ها جدا شدند. سپس مجموعه فیبرینوژن و سلول‌های فیبروبلاست و کراتینوسیت‌ خودی اسب جداگانه توسط ترومبین گاوی و گلوکونات کلسیم و اسید ترانگزامیک در یک پلیت کشت سلولی ریخته شده و به‌صورت همگن منعقد شده و سلول‌ها به مدت شش روز مورد بررسی قرار گرفتند.سلول‌های فیبروبلاست در روز دوم از حالت مدور در آمده و کاملا دوکی و کشیده شده بودند، این موضوع در تمام ضخامت چسب فیبرین قابل مشاهده بود. در این زمان سلول‌های کراتینوسیت به‌صورت مسطح‌شده در محل اتصال چسب فیبرین به کف پلیت مشاهده شدند. هر دو نوع سلول بعد از سه روز تکثیر یافته بودند. فیبرینوژن استحصال‌شده از خون اسب توسط روش رسوب گلایسین به‌عنوان یک داربست قادر به حمایت از رشد و تکثیر سلول‌های فیبروبلاست اسب در تمام ضخامت آن بود. رشد و تکثیر سلول‌های کراتینوسیت اسب در سطح بین پلیت کشت سلولی و چسب فیبرین مشاهده می‌شود که نشاندهنده اثر مثبت فیبرین در رشدو تکثیر سلول‌های کراتینوسیت و یا دستکم عدم اثر منفی و تداخل در رشد و تکثیر می‌باشد. ‌