اثر فواصل و اعماق مختلف قطرهچکانها در آبیاری قطرهای زیرسطحی بر میزان بهرهوری آب و عملکرد نیشکر

بالا بودن تبخیر، دمای هوا و کیفیت نسبتا پایین آب آبیاری، از مهم‌ترین عوامل محدودکننده آبیاری نیشکر در خوزستان هستند. آبیاری قطره‌ای زیرسطحی با اعمال مدیریت مناسب، می­تواند موفق­ عمل ­نماید، لذا به همین منظور اثر اعماق کارگذاری 15، 20 و 30 و فواصل50، 60 و 75 سانتی­متری قطره­چکان­ها، بر بهره­وری آب و عملکرد نیشکر به­صورت فاکتوریل در قالب بلوک­های کامل تصادفی بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس صفات کمی نشان داد که از نظر فواصل و اعماق کارگذاری و اثرات متقابل آنها، اختلاف معنی­داری در سطح احتمال 1% بین تیمارها وجود دارد. نتایج صفات کیفی نیز نشان داد که تیمارهای آزمایش در اغلب صفات، از نظر فاصله بین قطره­چکان­ها، اختلاف معنی­داری در سطح احتمال 1% دارند. بررسی شاخص بهره­وری آب به ازای نیشکر و شکر تولیدی نشان داد که تیمارهای آزمایش از نظر فاصله بین قطره­چکان­ها، در سطح احتمال 1% معنی­دار بوده ولی از نظر اعماق کارگذاری و اثرات متقابل فاصله و عمق کارگذاری، اختلاف معنی­داری ندارند. بیشترین عملکردهای کمی در فاصله 50 و عمق کارگذاری 20 سانتی­متری قطره­چکان­ها و بیشترین عملکردهای کیفی در فواصل60 و 50 و عمق کارگذاری 15 و 20 سانتی­متری قطره­چکان­ها مشاهده شد. در فاصله 60 سانتی­متری و عمق کارگذاری 20 سانتی­متری قطره­چکان­ها، بیشترین بهره­وری آب به ازای نیشکر و شکر تولیدی، به­ترتیب به­میزان 18/7 و 87/0 و در فاصله 75 سانتی­متری و عمق کارگذاری 20 سانتی­متری قطره­چکان­ها، کم­ترین بهره­وری آب به ازای نیشکر و شکر تولیدی، به ترتیب به­میزان 17/5 و 61/0 کیلوگرم بر مترمکعب به­دست آمد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده و در نظر گرفتن سایر شرایط اجرایی و آب و هوایی، عمق 20 سانتی­متری کارگذاری لوله آبده و فاصله 50 سانتی­متری قطره­چکان­ها روی لوله فرعی، پیشنهاد می­شوند.