ارزیابی کشت مخلوط آفتابگردان (Helianthus annuus L.) و ذرت (Zea mays L.) به روش جایگزینی در منطقه خوی

یه منظور بررسی کشت مخلوط آفتابگردان و ذرت به روش جایگزینی، آزمایشی به صورت طرح بلوک­های کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار در سال زراعی 1392 در خوی اجرا گرديد. تيمارها شامل 8 نوع كشت مخلوط جايگزيني با نسبت­هاي 1:2 و 1:3 آفتابگردان و ذرت (آفتابگردان و ذرت با تراكم­هاي 6/6 و 3/8 بوته در مترمربع) همراه با 2 تيمار كشت خالص آفتابگردان (6/6 و 3/8 بوته در مترمربع) و 2 تيمار كشت خالص ذرت (6/6 و 3/8 بوته در مترمربع) در نظر گرفته شدند. نتايج نشان دادند كه اثر کشت مخلوط روی ارتفاع بوته آفتابگردان، قطر طبق، تعداد دانه در طبق و عملكرد دانه در بوته معنی‌دار بود و بالاترين عملكرد دانه در بوته به تيمار کشت مخلوط تعلق داشت. اثر کشت مخلوط روی تعداد دانه در رديف ذرت، وزن صد دانه و عملكرد دانه در بوته معنی­دار بود و بالاترين عملكرد دانه در بوته به تيمار کشت خالص تعلق داشت. بالاترین نسبت برابری زمین ( LER ) (16/1) از تیمار 66% آفتابگردان با تراكم 6/6 بوته در مترمربع + 34% ذرت با تراكم 6/6 بوته در مترمربع به دست آمد. این دو محصول با كارايي بیشتری از منابع محیطی استفاده کردند و بنابراین این تیمار، به عنوان بهترین الگوی کشت مخلوط به این منطقه قابل توصیه است.