تاثیر سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کرونا ویروس در بین سه گروه از سالمندان بر اساس فعالیت بدنی قبل و بعد از فاصله گذاری اجتماعی

شیوع ویروس کرونا باعث افزایش اضطراب در بین عموم مردم و بالاخص اقشار در معرض خطر همچون سالمندان شده است. از اینرو شناسایی راهکارهای مقابله با اضطراب و مکانیسم عمل آن در میان سالمندان امری ضروری است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کرونا ویروس در بین سه گروه از سالمندان بر اساس فعالیت‌بدنی قبل و بعد از شیوع ویروس بود. روش تحقیق ترکیبی از علی مقایسه‌ای و همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را تمامی سالمندان بالای 50 سال شهرستان سمیرم تشکیل می‌دادند. 42 سالمند ورزشکار فعال، 42 سالمندان ورزشکار غیر فعال و 42 سالمند غیر ورزشکار به عنوان نمونه به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد بود که روایی و پایایی آن تائید شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون تعقیبی LSD، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره همزمان انجام شد. نتایج نشان داد سالمندان ورزشکار فعال و غیر فعال در دوران شیوع ویروس از نظر سرمایه اجتماعی و ابعاد آن تفاوت معناداری با هم ندارند اما سرمایه اجتماعی آن‌ها از سالمندان غیر ورزشکار بیشتر است. سالمندان ورزشکار فعال کمترین میزان اضطراب و سالمندان غیر ورزشکار بیشترین اضطراب ناشی از کرونا را تجربه کردند. همچنین نتایج نشان داد که ابعاد شناختی و ارتباطی سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کرونا تاثیر منفی و معناداری دارند. بنابراین با توجه به نتایج تحقیق نتیجه گرفته می‌شود ورزش خانگی در دوران فاصله‌گذاری اجتماعی بیشتر از طریق تاثیرات فیزیولوژیکی و روانی باعث کاهش