ارائه یک روش تحلیلی جدید بهمنظور مدیریت تخصیص آب به چاههای تزریقی در پروژههای سیلابزنی

یکی از چالش‌های عمده صنایع نفت و گاز، تولید آب می‌باشد که باعث بروز مشکلات زیست‌محیطی، عملیاتی و اقتصادی فراوانی می‌شود. از جمله عوامل تولید آب ناخواسته، آب ناشی از تزریق در فرآیندهای سیلاب‌زنی می‌باشد که میزان آن در اثر برنامه تزریق نامناسب و عدم مدیریت افزایش می‌یابد. بنابراین عملیات سیلاب‌زنی باید به‌ گونه‌ای مدیریت شود تا میزان ضریب بازیافت و کارایی جاروب افزایش ‌یافته و به‌ تبع آن میزان تولید تجمعی آب کاهش ‌یافته و نفت بیشتری در چاه تولید شود. از جمله عوامل مهم در تصمیم‌گیری و مدیریت سیلاب‌زنی مخازن نفتی، مدیریت تخصیص آب می‌باشد. مدیریت تخصیص به این معناست که به هر چاه تزریقی که ارتباط بهتری با چاه تولیدی با تولید نفت بالا و تولید آب کم دارد، آب بیشتری جهت تزریق اختصاص یابد. پیوستگی بین چاه‌های تزریقی و تولیدی پارامتری بسیار مهم می‌باشد که مدیریت تخصیص آب را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این پارامتر مشخص می‌کند که چگونه یک چاه تزریقی و تولیدی با یکدیگر ارتباط دارند. روش‌های مختلفی برای محاسبه این پارامتر ارائه‌ شده است که در این ‌بین روش ظرفیت-مقاومت اخیرا مورد توجه مهندسین قرار گرفته است. در این روش، مخزن، مشابه سیستمی فرض می‌شود که محرکی از بیرون دریافت می‌کند (نرخ تزریق) و عکس‌العملی (نرخ تولید) از خود نشان می‌دهد. در معادلات این روش، دو دسته پارامتر اصلی (مجهول) وجود دارند. دسته اول ثوابت زمانی و دیگری ضرایب وزنی می‌باشند. با استفاده از تاریخچه تولید چاه‌ها، پارامترهای مجهول به‌دست می‌آیند. پس از یافتن مجهولات، میزان تولید سیال پیش‌بینی ‌شده است. سپس با تعریف شاخص جدیدی تحت عنوان شاخص مؤثر تولید نفت الگوریتمی جدید برای محاسبه کسر آب تزریقی اختصاص‌یافته به هرکدام از چاه‌های تزریقی ارائه ‌شده است و این الگوریتم جدید با بهبود تخصیص آب به چاه‌های تزریقی، باعث افزایش تولید تجمعی نفت و کاهش تولید تجمعی آب شده است