بررسی تاثیر اصلاح کننده آلی (کود دامی و بیوچار) بر پایداری علفکش متری بیوزین در خاک

کاربرد مداوم و نادرست علف­کش­ها می­تواند صدمات جبران­ناپذیری بر محیط زیست و زندگی موجودات زنده ایجاد کند. به همین علت آگاهی از پایداری علف­کش­ها در خاک، به سبب اهمیت تعیین پتانسیل آن­ها در آلوده کردن محیط و آسیب­رسانی به گیاهان زراعی امری ضروری به نظر می­رسد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر بیوچار و کود دامی بر پایداری علف­کش متری­بیوزین در شرایط اشباع و غیر اشباع خاک در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو نوع ماده آلی اصلاح کننده (کود گاوی و بیوچار) و شرایط رطوبتی (اشباع و غیر اشباع) در ۷ زمان نمونه­برداری (صفر، 8، ۱۶، ۳۶، ۶۴، ۹۰و ۱۱۰ روز) بودند. نتایج اندازه­گیری غلظت علف­کش در تیمارها از زمان مصرف تا ۱۱۰ روز در هر دو حالت اشباع و غیر اشباع نشان داد که در تیمارهای دارای اصلاح کننده­های آلی، میزان کاهش غلظت علف­کش بیشتر از خاک شاهد بود. تجزیه علفکش در خاک مطابق تابع سینتیکی مرتبه اول بود. کمترین ضریب تجزیه (K) مربوط به تیمار شاهد و بیشترین ضریب تجزیه مربوط به تیمار اصلاح کننده بیوچار بود که بیانگر پایداری علف­کش در تیمار شاهد و تاثیر مثبت اصلاح­کننده آلی بر افزایش سرعت تجزیه علف­کش است. نیمه عمر محاسبه شده تیمارهای آزمایش در محدوده ۳۴ تا ۳۸ روز بود، بیشترین نیمه عمر (38 روز) مربوط به تیمار خاک شاهد در شرایط غیر اشباع و کمترین نیمه عمر (34 روز) در تیمار اصلاح کننده بیوچار در شرایط اشباع بود. نتایج آزمایش نشان داد تجزیه علف­کش در تیمارهای دارای اصلاح­کننده­های آلی در شرایط رطوبتی اشباع از غیراشباع بیشتر بود.