بررسی مقایسه ای تاثیر داروی تموزولامید همراه رادیوتراپی و به صورت ادجوانت بر میزان بقای بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما مراجعه کننده به بخش رادیوتراپی و انکولوژی بیمارستان گلستان اهواز طی سال های 90-1380

مقدمه :در میان بدخیمی های اولیه سیستم عصبی مرکزی 40 درصد مربوط به گلیوبلاستوما می باشد که شایعترین تومور مغزی اولیه در بین افراد بزرگسال شناخته می شود.در ایالات متحده امریکا حدود 50 درصد از موارد گلیوبلاستوما در بیماران بالای 65 سال روی می دهد. گلیوبلاستوما بطور کلی کشنده ودارای سیر سریعا پیشرونده به ویژه در بیماران بزرگسال و با وضعیت عملکردی پایین است. استاندارد درمان تومور گلیوبلاستوما در سال 2005 از رادیوتراپی تنها به رادیوتراپی همراه با کموتراپی تموزولامید تغییر یافت. به طور کامل مشخص نشده است که این تغییر چگونه بر بقای بیماران به صورت روتین تاثیر می گذارد. به دلیل اهمیت بالای این مسئله در بهداشت جامعه مطالعه حاضر طراحی شد تا میزان بقای بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما را در همراهی و بدون همراهی تموزولامید بررسی و مقایسه کند. روش: در کل تعداد 249 بیمار مبتلا به گلیوبلاستوما در سالهای 90-1380 مراجعه کننده به بخش رادیوتراپی و انکولوژی بیمارستان گلستان اهواز بررسی شدند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری مناسب آنالیز شدند. نتایج: میزان بقای کلی دو ساله و پنج ساله در موارد درمان همراه با تموزولامید 63 و 27 درصد و در موارد بدون درمان تموزولامید 49 و 18 درصد و میزان بقای بدون بیماری دو ساله و پنج ساله در موارد درمان همراه با تموزولامید 11 و 7/2 درصد و در موارد بدون درمان تموزولامید 5 و 1/2 درصد بوده است. میزان بقای کلی و میزان بقای بدون بیماری در موارد درمان با تموزولامید بیشتر از موارد بدون درمان تموزولامید بوده است که این تفاوت در مورد میزان بقای کلی بیماران معنادار بوده است. (P=0.001) بحث: میزان بقای بیماران در حضور درمان تموزولامید پیشرفت داشته است و با توجه به افزایش این میزان در بیماران جوانتر، بهتر است که این ترکیب درمانی برای تاثیر بیشتر بهینه سازی شود و الگوی درمانی مناسب رادیوتراپی و کموتراپی تموزولامید در جهت بقای هرچه بیشتر بکار گرفته شود Introduction: In primary malignancies of the central nervous system, forty percent is concerned to glioblastoma which is known as the prevalent primary brain tumor among adults. In the united state about fifty percent of glioblastoma cases occurs in patients over 65 years old, and the annual prevalence of glioblastoma at this age is about 13/100000. Glioblastoma is generally deadly with increasing growth specially in adult patients with low performance. Standard treatment of glioblastoma tumor in 2005 was changed from radiotherapy alone to radiotherapy associated with temozolomide chemotherapy. It has not been determined how this change affects survival of patient routinely. Due to importance of this issue in public health, current study was propose to investigate and compare the survival values of glioblastoma patients with temozolamide treatment and without it. Method: Totally, 249 glioblastoma patients referring to radiotherapy and oncology department of golestan hospital in ahwaz during 1380-90 were considered. The obtained data were analyzed by descriptive statistics and proper statistics tests. Results: Two and five year survival values in temozolomide treatment were 63 and 27 percent, and in cases without temozolomide treatment were 49 and 18 percent. Two and five year symptom-free survival values in temozolomide treatment were 11 and 2.7 percent, and in cases without temozolamide treatment were 5 and 2.1 percent. Overall survival and symptom-free survival values of temozolomide treatment were more than values of treatment without temozolomide. This difference has been significant for overall survival of patients (p=0.001). Discussion: survival value of patients with temozolomide treatment increased, and regarding the increase of this value in younger patients, it is better to optimize this therapeutic combination for more influence, and to use the proper therapeutic pattern of radiotherapy and temozolomide chemotherapy for more survival.