خشونت محل کار عليه پرستاران از ديدگاه بيماران

مقدمه: خشونت محل‌کار عليه پرستاران پديده پيچيده‌ای است و عواملی زيادی در ايجاد آن نقش دارند. با اين وجود تاکنون بيشتر ديدگاه پرستاران در رابطه با ابعاد مختلف اين پديده مورد بررسی قرار گرفته است. اين مطالعه با هدف بررسی درک بيماران از ماهيت خشونت محل‌کار عليه پرستاران در مراکز آموزشی- درمانی تبريز انجام شد. روش‌: در اين مطالعه توصيفی 384 بيمار بستری در بخش‌های داخلی - جراحی مراکز آموزشی- درمانی تبريز در سال 1392 به روش تصادفی ساده برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه تعديل شده خشونت محل‌کار در محيط‌های بهداشتی طراحی شده توسط سازمان جهانی بهداشت جمع‌آوری گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری spss v.13انجام گرفت. يافته‌ها: بيماران در طول مدت بستری خود 204 مورد خشونت محل‌کار را به ترتيب در انواع کلامی (2/66%)، فرهنگی (1/19%)، جنسی (8/9%) و فيزيکی (9/4%) گزارش نمودند. در کل، بيماران و همراهان آن‌ها بيش‌ترين گروه ايجاد کننده خشونت‌ محل‌کار بودند. شايع‌ترين عامل مرتبط با بروز خشونت محل‌کار عليه پرستاران برخورد نامناسب پرسنل بيمارستان با بيمار يا همراهان آنان بود. عمده‌ترين واکنش پرستاران به اعمال خشونت عليه آنان انجام ندادن هيچ کاری بود. نتيجه‌گيری: نتايج تاييد کننده شيوع بالای خشونت محل‌کار عليه پرستاران ايرانی است. به نظر می‌رسد که ترکيبی از ارتقاء مهارت‌های ارتباطی پرستاران، آموزش بيماران و پی‌‌گيری جدی‌تر موارد اعمال خشونت عليه پرستاران بتواند سبب کاهش موارد خشونت گردد