اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر حافظهکاری و حلمساله در نمونههای غیربالینی اضطراب

مقدمه: اضطراب به عنوان یک مشکل شایع در جمعیت عمومی شناخته می‌شود. هدف پژوهش‌ حاضر بررسی اثربخشی آموزش شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر حافظه‌کاری و حل‌مساله بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه ‌آماری شامل دانشجویان 20 تا 30 ساله شهر تهران بود که از بین آنها به صورت نمونه‌گیری در دسترس 26 نفر بر اساس ملاک‌های ورود و خروج انتخاب و به گروه‌های آزمایش و گواه به صورت تصادفی، گمارش شد. گروه‌ها قبل و بعد از اجرای مداخله و در مرحله پیگیری با ابزارهای نسخه کامپیوتری برج لندن، فراخنای ارقام رو‌به جلو، رو‌به عقب و توالی حروف و ارقام، و پرسش‌نامه اضطراب بک، مورد آزمون قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که بین گروه ‌آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون و پیگیری در حافظه‌کاری و اضطراب تفاوت معناداری وجود دارد. در مورد متغیر حل‌مساله در شاخص‌های زمان‌آزمایش‌، زمان‌کل‌، تعداد‌خطا و نتیجه، تفاوت بین دو گروه معنادار‌شد اما در مورد زمان‌تاخیری حل‌مساله بین دو گروه تفاوت معنا‌دار نبود. نتیجه: با توجه به یافته‌های پژوهش آموزش شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی با کاهش اضطراب می‌تواند باعث بهبود ظرفیت حافظه کاری و مولفه‌های حل‌مساله به جز مولفه زمان تاخیری شود.