Afleiding van drempelwaarden voor nutriënten in brakke wateren

Dit rapport is een resultaat van het Kennisimpuls project “Brakke wateren”. Op basis van gegevens die de afgelopen jaren door waterschappen zijn verzameld, zijn in dit rapport nieuwe drempelwaarden afgeleid voor stikstof en fosfaat in brakke wateren. Deze drempelwaarden geven aan dat bij hogere concentraties een overschrijding verwacht kan worden van de kritische grens van Chlorophyl-a voor Goed Ecologisch Potentieel (GEP) en Goede Ecologische Toestand (GET). Waterbeheerders kunnen met deze nieuwe drempelwaarden KRW-doelen bijstellen. Bij de afleiding van deze drempelwaarden is dezelfde methodiek aangehouden als gehanteerd is aan het begin van deze eeuw bij de implementatie van de Kaderrrichtlijn Water. Echter, in het onderhavige rapport zijn brakke wateren niet als een groep (M30 en M31) behandeld, maar zijn afzonderlijke drempelwaarden afgeleid voor M30 en M31 wateren. Tevens is gekeken of vormgeving (morfometrie) van watergangen een rol speelt. Daarom zijn ook drempelwaarden afgeleid voor M1b (zwak brakke sloten) alsmede voor lijnen vlakvormige wateren binnen de typen M30 en M31. Voor de afleiding van normen zijn drie verschillende methodieken toegepast: op basis van verschillende zoutklassen; op basis van morfometrie; rekening houdend met de limiterende voedingsstof voor algengroei. - Dit rapport laat een genuanceerd beeld zien als het gaat om de nieuw afgeleide drempelwaarden (zie onderstaande samenvattende tabel). In vergelijking met de voorgestelde drempelwaarden (“werknormen”) die aan het begin van deze eeuw bij de implementatie van de Kaderrrichtlijn Water zijn afgeleid, zijn de drempelwaarden voor brakke wateren berekend in dit rapport over het algemeen lager voor wat betreft stikstof, maar liggen deze in dezelfde orde van grootte of hoger voor P, echter niet voor de grote vlakvormige wateren (M31; zie samenvattende tabel). De afgeleide drempelwaarden voor de zwak brakke sloten (M1b) liggen voor alle waarden hoger dan voor de andere brak water typen. Als vergeleken wordt met de waarden voor het maximaal toelaatbaar risico uit de Nota Waterhuishouding van de vorige eeuw, zijn de afgeleide drempelwaarden lager als het gaat om stikstof en zijn deze vergelijkbaar of hoger als het gaat om fosfaat.