Jak współczesne badania psychologiczne mogą przyczynić się do indywidualizacji diagnostyki oraz terapii depresji i lęku

Prezentowana praca ma na celu przedstawienie nowatorskiego i opartego na wynikach badan psychologicznych podejścia do zaburzen depresyjnych i lekowych, najcześciej wystepujących w populacji ogolnej zaburzen psychicznych. Depresja i lek są zazwyczaj w codziennej praktyce klinicznej opisywane w oparciu o funkcjonujące systemy klasyfikacyjne. Klasyfikacje pomimo swoich licznych i istotnych zalet mają rowniez ograniczenia. Jednym z nich jest to, ze klinicyści dopasowują liste objawow wystepujących u pojedynczego pacjenta do kategorii diagnostycznej. Jednocześnie mają jednak świadomośc, ze kazdy czlowiek w typowy dla siebie sposob przezywa swoją depresje lub lek. Nadal brakuje badan i narzedzi, ktore przyblizają specjalistow do indywidualnego podejścia do kazdej osoby na etapie diagnozy i leczenia opisywanych zaburzen psychicznych. Przegląd literatury wskazuje na istnienie licznych nieścislości w wynikach badan na temat podobienstw i roznic w leku i depresji. Szczegolnie dotyczy to takich obszarow jak: struktura afektu, strategii regulacji emocji oraz funkcjonowanie uwagi. Autorka nowatorskiej typologii leku i depresji podkreśla, ze do wymienionych roznic i niejasności w wynikach moze przyczyniac sie wysoka wspolwystepowalnośc tych zjawisk, a takze jednocześnie niska moc dyskryminacyjna stosowanych metod diagnostycznych (takich jak ICD-10, DSM-5). Dodatkowo niejako zwyczajowe traktowanie leku i depresji jako jednorodnych kategorii diagnostycznych w codziennej praktyce klinicznej. Prezentowana koncepcja psychologiczna moze przyblizac nas do lepszego poznania bardziej indywidualnych niz w klasyfikacjach miedzynarodowych typow depresji i leku, a takze roznic w psychologicznym funkcjonowaniu poszczegolnych osob. Takie podejście w przyszlości moze zaowocowac rowniez bardziej indywidualnym podejściem na etapie leczenia obu opisywanych zaburzen psychicznych.