پاسخهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نهالهای دو رقم زیتون به تنش شوری ناشی از کلرور سدیم

شوری یکی از تنش­های مهم محیطی است که رشد و تولید محصول را در ایران محدود ساخته است. زیتون (Olea europea L.) یکی از مهم­ترین و گسترده­ترین درختان میوه در ناحیه مدیترانه می­باشد. در سال­های اخیر، سطح باغ­های زیتون در ایران گسترش قابل توجهی یافته است. به­علاوه، اغلب ارقام مورد استفاده در این باغ­ها ارقام خارجی می­باشند که اطلاعات کمی در مورد رفتار آن­ها در شرایط ایران و به­ویژه تحمل آن­ها در برابر شوری وجود دارد. از این رو، به­منظور مطالعه اثرات شوری کلرور سدیم بر برخی ویژگی­های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نهال­های یک ساله دو رقم زیتون، یکی رقم میشن (یک رقم خارجی) و دیگری رقم ماری (یکی از مهم­ترین ارقام ایرانی)، یک آزمایش گلدانی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی و با چهار تکرار اجرا گردید. تیمارهای شوری به­وسیله آبیاری با آب حاوی غلظت­های صفر، 25، 50، 100 و 200 میلی­مولار نمک کلرور سدیم اعمال گردیدند. نتایج نشان داد که شوری کلرور سدیم اثر معنی­داری بر صفات مورد ارزیابی دارد. با افزایش غلظت نمک در آب آبیاری، ویژگی­های رشدی (ارتفاع نهال، تعداد و سطح برگ­ها، تعداد و طول شاخه­های جانبی، قطر ساقه، وزن تر و خشک برگ و ساقه و وزن خشک ریشه)، محتوی نسبی آب برگ، میزان کلروفیل و غلظت پتاسیم برگ کاهش یافت، در حالی­که میزان انباشت پرولین و قندهای محلول کل و غلظت سدیم و کلر در برگ­ها افزایش نشان داد. در مجموع، یافته­های این تحقیق نشان داد که رقم میشن به­واسطه­ی داشتن مقادیر پتاسیم، میزان کلروفیل و RWC بیشتر، انباشت بیشتر پرولین و قندهای محلول و تجمع کمتر یون­های سدیم و کلر در برگ­ها، از میزان مقاومت بیشتری نسبت به رقم ماری در برابر شوری برخوردار است.