Zmiany w Ja w toku psychoterapii

Artykul poświecony jest temu, jak proces i efekty psychoterapii mogą byc analizowane i rozumiane z punktu widzenia badan nad pojeciem Ja. Na podstawie przeglądu literatury oraz wlasnego klinicznego doświadczenia autorzy starają sie odpowiedziec na nastepujące cztery pytania: (1) Na czym polega zmiana w toku psychoterapii w obrazie samego siebie? (2) Co zmienia sie w obrazie Ja: struktura czy treśc, czy i jedno, i drugie? Jakie są tu mechanizmy zmiany i warunki jej zachodzenia? (3) Jakie skutki dla funkcjonowania klienta przynoszą zmiany w Ja? (4) Czy mozliwa jest zmiana w psychoterapii, ktorej nie towarzyszylaby zmiana w Ja? Aby odpowiedziec na te pytania, dokonano przeglądu badan empirycznych dotyczących zmian w treści i strukturze Ja. Autorzy prezentują wyniki badan, odnosząc sie np. do koncepcji takich, jak przedzialowośc (Showers), zlozonośc Ja (Linville), przedmiotowa samoświadomośc (Duval), mozliwe Ja (Markus) czy klarownośc obrazu Ja (Campbell). Ostatnia cześc artykulu prezentuje konkluzje dla praktyki. Wśrod poruszonych kwestii jest znaczenie budowania pelnego i generalnie pozytywnego obrazu Ja – z tymi negatywnymi elementami, ktore przyczyniają sie do pelnej i trafnej samowiedzy oraz wyznaczają kierunki rozwoju. Zauwazono, ze zmiana w treści Ja niesie z sobą zmiane w strukturze Ja, a ta ostatnia jest mocniej związana z przystosowaniem i zdrowiem psychicznym niz zmiana w treści Ja. Autorzy podkreślają ochronną role pozytywnych przyszlych obrazow Ja oraz zauwazają, ze warunkiem zdrowia psychicznego i efektywnej samoregulacji jest aktualna i szeroka samowiedza, a zatem psychoterapia z definicji zawiera zmiane w Ja.