اثر خشنودی از درآمد بر قصد ترک شغل: نقش واسطهای خشنودی شغلی، تعهد سازمانی و انگیزش شغلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ابعاد چهارگانه خشنودی از درآمد بر قصد ترک شغل با میانجی گری خشنودی شغلی، تعهد سازمانی، و انگیزش شغلی انجام گرفت. نمونه پژوهش حاضر شامل نفر (260 مرد و 13 زن) با میانگین سنی 44 سال بودند که به روش تصادفی طبقه ای از میان کارکنان شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب-منطقه اهواز انتخاب شدند. شرکت کنندگان در این پژوهش پرسشنامه های خشنودی از درآمد، قصد ترک شغل، خشنودی شغلی کلی، تعهد سازمانی و انگیزش شغلی را تکمیل نمودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و با استفاده از نرم افزارهای SPSS ویراست 18 و AMOS ویراست 18 انجام شد. جهت آزمودن اثرهای واسطه ای نیز روش بوت استراپ مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش نسبتا خوبی با داده ها برخوردار است. برازش بهتر از طریق حذف مسیرهای غیرمعنی دار (خشنودی از افزایش حقوق به قصد ترک شغل، خشنودی از مزایا به قصد ترک شغل، و خشنودی از افزایش حقوق به تعهد سازمانی) و همبسته کردن خطاهای دو مسیر حاصل شد. همچنین، اثرهای منفی غیرمستقیم ابعاد چهارگانه خشنودی از درآمد بر قصد ترک شغل از طریق سه متغیر میانجی حمایت دریافت نمودند.