واکنش عملکرد دانه ژنوتیپهای باقلا (Vicia faba L.) به تنش خشکی

در این پژوهش واکنش عملکرد و اجزای عملکرد دانه 21 ژنوتیپ‌ باقلا به تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی ( 96 -1395 و 97-1396) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان اجرا شد. ویژگی‌های زراعی 21 ژنوتیپ باقلا در دو محیط بدون تنش (آبیاری بهینه) و تنش خشکی (قطع آبیاری از آغاز گلدهی) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس مرکب داده‌ها نشان داد که اثر رژیم آبیاری بر کلیه صفات مورد بررسی به استثنای وزن صددانه معنی‌دار بود. تنش خشکی سبب کاهش 71/59 درصدی عملکرد دانه، 81/31 درصدی عملکرد بیولوژیک و 92/41 درصدی شاخص برداشت شد. برش‌دهی اثر متقابل آبیاری × ژنوتیپ نشان داد در محیط بدون تنش (آبیاری بهینه) ژنوتیپ‌های G-Faba-66، G-Faba-65، G-Faba-62، G-Faba-294، G-Faba-292، G-Faba-523، G-Faba-525 و G-Faba-21 و در تنش خشکی ژنوتیپ‌هایG-Faba-67، G-Faba-66، G-Faba-75، G-Faba-72، G-Faba-65 و G-Faba-62 به ترتیب بیشترین عملکرد دانه را داشتند. بر اساس عملکرد دانه، تعداد دانه در غلاف و شاخص برداشت، ژنوتیپ G-Faba-67 نسبت به سایر ژنوتیپ‌ها تحمل بیشتری نسبت به شرایط تنش خشکی نشان داد.