Endoscopic and histological verification of upper GI tract side effects after long-term therapy with alendronate and strontium ranelate

Aim: The aim of the study was to compare the endoscopic and histological changes in the upper GI tract after Aln and Sr treatment in patients with nausea, dysphagia and abdominal pain, which led to discontinuation of the therapy with alendronate (Aln) and strontium ranelate (Sr). Material and methods: 31 postmenopausal women treated with 70 mg/daily Aln or Sr 2.0 g/daily for reporting upper GI tract side effects such as abdominal pain and/or discomfort, nausea and vomiting which led to the discontinuation of the therapy within the last 7 days underwent gastroduodenoscopy with standardized biopsy. Results: In the whole study group, the most common side effects were dyspepsia and epigastric pain. In the stomach, the most frequent histopathological feature in both Aln and Sr groups was inactive chronic inflammation (p < 0.05). Visible erythema and/or friability were observed in 38% of patients in the Aln group and in 2 patients of the Sr group (20%) (p < 0.05). The frequency of mucosal atrophy was significantly higher in the Sr group (p < 0.05). Conclusions: The incidence of less severe gastric events, such as erythema, mucosal haemorrhages or erosions, was similar in both Aln and Sr groups; however, the occurrence of chronic atrophic gastritis was significantly higher in the Sr group. Streszczenie Cel: Celem pracy bylo porownanie zmian endoskopowych oraz morfologicznych w zakresie gornego odcinka przewodu pokarmowego po leczeniu alendronianem (Aln) i ranelinianem strontu (Rs) u pacjentow, u ktorych wystąpily objawy niepoządane, takie jak nudności, dysfagia i bol w nadbrzuszu, bedące przyczyną przerwania terapii. Material i metody: Trzydziestu jeden pomenopauzalnym kobietom przyjmującym Aln (70 mg/dobe) lub Rs (2 g/dobe), zglaszającym objawy niepoządane ze strony gornego odcinka przewodu pokarmowego, bedące powodem przerwania leczenia w ostatnich 7 dniach, wykonano badanie gastroduodenoskopowe wraz z pobraniem bioptatow blony śluzowej. Wyniki: W calej grupie badanej najcześciej zglaszanymi objawami byly dyspepsja oraz bol w nadbrzuszu. W odniesieniu do blony śluzowej zolądka w obydwu badanych grupach (Aln i Rs) wyniki badania histopatologicznego najcześciej wykazywaly przewlekly stan zapalny o niskim lub umiarkowanym stopniu nasilenia i niewielkiej aktywności (p < 0,05). W badaniu endoskopowym wykazano przekrwienie i/lub kruchośc śluzowki zolądka u 38% pacjentow leczonych Aln i u dwoch (20%) przyjmujących Rs (p < 0,05). Przewlekle zanikowe zapalenia blony śluzowej zolądka cześciej stwierdzano w grupie leczonej Rs (p < 0,05). Wnioski: Czestośc wystepowania niewielkich uszkodzen śluzowki zolądka, takich jak przekrwienie, drobne ogniska krwotoczne i/lub drobne nadzerki, byla podobna w grupach Aln i Rs, natomiast przewlekle zanikowe zapalenia blony śluzowej cześciej stwierdzano w grupie leczonej Rs.