کاربرد مدل فیزیکی در شبیه سازی روش غرقاب دائم و متناوب خاکهای شور و سدیمی

شوری و سدیمی بودن خاک یکی از مشکلات بارز در خاک‌های مناطق خشک و نیمه‌خشک است. آب‌شویی نمک‌های محلول، یکی از روش‌های اصلاح و به‌سازی خاک‌های شور و سدیمی است. هدف از این پژوهش، تعیین میزان آب آبشویی لازم به دو روش غرقاب دایم و متناوب، مقایسه این دو روش با یک‌دیگر، با توجه به ویژگی‌های خاک قبل از آبشویی بر روی خاک‌های استان مرکزی بوده است. به منظور تهیه نمونه خاک در هر منطقه، تعداد پنج نمونه، از سطح تا عمق نیم متری از پروفیل خاک با فواصل ده سانتی‌متری، برداشت شد. نمونه‌‌های خاک به همان ترتیبی که از نیمرخ خاک برداشت شده بودند، درون استوانه‌هایی که به این منظور طراحی شدند، قرار داده شد. عملیات آبشویی به میزان 50 سانتی‌متر در پنج تناوب انجام شد. هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم خاک پس از آبشویی اندازه‌گیری و با مقادیر این دو پارامتر قبل از آبشویی مقایسه گردید. به‌منظور تعیین مناسب‌ترین روش آبشویی آزمون آماری مقایسه میانگین دانت انجام گردید. نتایج نشان داد که آبشویی باعث شوری‌زدایی و سدیم‌زدایی شده به‌طوری‌که به طور متوسط تا عمق مورد نظر، شوری خاک از 12/20 به 80/7 dS/m در روش غرقاب دایم و 63/5 dS/m در روش متناوب کاهش یافته و همچنین درصد سدیم تبادلی از 35/40 به 11/37 در روش غرقاب دائم و 18/29 در روش متناوب کاهش یافته است. نتایج نشان داد که آبشویی نمک‌های محلول به روش متناوب در هر سه منطقه راندمان بالاتری داشته و می‌توان روش غرقاب متناوب را برای آبشویی خاک‌های منطقه مورد مطالعه توصیه نمود.