راهبردهای اصلاح محیط فیزیکی آموزش باغبانی برای هنرجویان با نیازهای ویژه

این پژوهش، به دنبال شناسایی و ارزیابی راهبردهای اصلاح محیط فیزیکی آموزش، توسط آموزشگران باغبانی، برای کار با هنرجویان با نیازهای ویژه در ایران بود. مرحله‌ی نخست این پژوهش، با استفاده از فن دلفی اصلاح شده انجام گرفت. جامعه آماری شامل 31 نفر از آموزشگران باغبانی در سازمان آموزش و پرورش استثنایی ایران بود. نتیجه این مرحله از مطالعه شناسایی 27 راهبرد اصلاح محیط فیزیکی آموزش بود که با نیازهای ویژه هر هنر‌آموز متناسب می‌شود. تکرار و تمرین در محیط‌های اصلاح شده‌ی آموزشی، آموزش عملی بیش‌تر در محیط‌های متناسب شده (مانند گلخانه)، ساخت میز کاشت و میز کار برای هنرجویان با معلولیت‌های جسمی حرکتی، از مهم‌ترین راهبردهایی بودند که پاسخ‌گویان با آن‌ها موافق بودند. هم‌چنین، یافته‌ها گویای آن بودند که پیش از آغاز آموزش، یک آموزشگر باغبانی باید درباره‌ی هنرجویان با نیازهای ویژه شناخت کاملی داشته باشد تا بتواند بازخورد و راهبرد مناسبی ارایه کند. مرحله‌ی دوم تحقیق، یک بررسی پیمایشی بود. جامعه آماری این مرحله، 80 نفر از آموزشگران باغبانی بودند. یافته‌های این مرحله از تحقیق نشان داد که 8/34 درصد آموزشگران باغبانی، راهبردهای مورد استفاده خود را در سطح بسیار زیاد، 5/45 درصد در سطح زیاد و 7/19 درصد در سطح متوسط ارزیابی کردند. هم‌چنین شناسایی راهبرد‌های اصلاح محیط فیزیکی کلاس درس توسط آموزشگران باغبانی، پایداری درازمدت برنامه‌های آموزش باغبانی در مدرسه‌های استثنایی را رقم می‌زند.