آثار شکل فیزیکی خوراک و تراکم پرنده در قفس بر عملکرد، کیفیت تخممرغ و الگوی تولید مرغهای تخمگذار

تعداد 384 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه شیور در سن 50 هفتگی انتخاب و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی به‌صورت یک آزمایش فاکتوریل 2×3 شامل دو عامل شکل خوراک (آردی و پلت) و تراکم (3، 4 و 5 قطعه مرغ تخم‌گذار در هر قفس) برای مدت 10 هفته استفاده شدند. صفات عملکردی مرغ به‌مدت 10 هفته و کیفی تخم‌مرغ در هفته 10 آزمایش اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که اثر اصلی خوراک پلت نسبت به آردی در 5 هفته اول آزمایش سبب افزایش وزن تخم‌مرغ (05/0P<) و در طول 10 هفته موجب افزایش وزن تخم‌مرغ و کاهش خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی مرغ‌ها شد (01/0P<). در زمینه اثر اصلی تراکم، در 5 هفته اول با افزایش تراکم از 3 به 4 و 5، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی و در 10 هفته با افزایش تراکم از 3 به 5، درصد تولید تخم‌مرغ و مصرف خوراک مرغ‌ها کاهش یافت. تغییرات وزن مرغ‌ تحت تأثیر تراکم، شکل خوراک (01/0P<) و اثر متقابل این دو عامل قرار داشت (05/0P<). اثر اصلی تراکم گله بر وزن مخصوص تخم‌مرغ در گروه با تراکم 3 نسبت به تراکم 4 به طور معنی داری بیشتر بود (05/0P<). در تیمارهای با خوراک پلت و تراکم بالا میزان تخم‌گذاری در صبح کاهش یافت (01/0P<). نتایج نشان داد اثر افزایش تراکم مرغ در کاهش مصرف خوراک فقط در جیره‌های آردی قابل مشاهده است و استفاده از شکل پلت نسبت به شکل آردی ضریب تبدیل خوراک را به‌طور معنی‌داری کاهش داد.