تاثیر بکارگیری سیستم یادگیری به کمک همتایان از دیدگاه دانشجویان پرستاری: یک مطالعه نیمه تجربی

مقدمه: در دانشکده­های علوم پزشکی، نیاز مبرم به استفاده از توانایی­های زیاد دانشجویان مقاطع بالاتر به وضوح احساس می­شود. به نظر می­رسد بتوان با استفاده از روش آموزش از طریق همتایان، که یکی از روشهای پرکاربرد سازنده­گرایی است، خلاء کمبود استادان بالینی را تا حدودی برطرف کرد. هدف از این مطالعة تعیین تأثیر به کارگیری شیوة یادگیری به کمک همتایان در آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مقایسه آن با روش متداول است. روش کار: مطالعه حاضر مطالعه­ای نیمه تجربی بوده که جامعه پژوهش آن شامل دانشجویان ترم 3، به عنوان کارآموز و دانشجویان عرصه پرستاری دانشکده پرستاری-مامایی رشت، به عنوان مربی همتا، بودند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه­ای مشتمل بر آیتم­های عمومی و اختصاصی بود. پس از جمع­آوری داده ها، برای تجزیه و تحلیل از نرم­افزار SPSS21 و آزمون­های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل، کای دو، تست دقیق فیشر و ضریب همبستگی پیرسون) با سطح معنی­داری P≤0.05 استفاده شد. نتایج: میانگین نمره کلی و نمرة بعد عمومی پرسشنامه در گروه آموزش همتایان بیشتر از گروه سنتی بود(به ترتیب 91/23±47/149 در مقابل 78/24±19/147؛ 23/17±5/91 در مقابل 45/18±66/88)، ولی تفاوت معناداری بین نمرات دو گروه وجود نداشت (P=0.68؛ P=0.48). در بعد اختصاصی پرسشنامه نیز بین نمرات دانشجویان در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (P=0.81) و میانگین نمرات دانشجویان در گروه سنتی کمی بیشتر از گروه آموزش همتایان بود (به ترتیب 55/11±54/58 در مقابل 16/9±97/57). نتیجه­گیری: با توجه به اهمیت موضوع و نتایج مطالعه، مبنی بر نمرات بالاتر گروه مداخله در بعد عمومی و کلی و نمرات بالاتر گروه شاهد در بعد اختصاصی، مشاهده می شود که شیوة یادگیری به کمک همتا مؤثر است، به نحوی­که می توان از نیروهای جوان مقاطع بالاتر؛ یعنی کارشناسی ارشد که تجربه و تخصص بیشتری دارند (مشروط به آموزش و سنجش مداوم و برگزاری کارگاه برای ارتقای بیشتر بعد تخصصی آنان) استفاده شود. همچنین پیشنهاد می­شود مطالعاتی نیز برای بررسی میزان یادگیری و اثربخشی این شیوه با در نظر گرفتن موارد ذکر شده صورت گیرد.