Kriz Yönetiminde Reform

Kriz ve kriz yonetimi sosyal bilimlerin diger alanlarinda oldugu gibi kamu yonetimi alaninda da son yillarda onemi gittikce artan calisma alanlarindan biridir. Ozellikle 1999 Marmara Depremi’nden sonra afet odakli kriz yonetimi calismalarinda bir artis olmus ve kamu yonetimi alaninda da kriz yonetimi orgutlenme ve isleyis boyutlariyla ele alinmaya baslanmistir. Bu calismalarin ortak ozelligi kriz olgusunun insan eliyle olmayan dogal afetlerle sinirli olarak kabul edilmesi ve bu alanin yonetiminin de bu bakis acisiyla sinirlandirilarak afet yonetimi baglaminda degerlendirilmesidir. Oysa kriz, hem dogal olaylardan hem de bizzat insanlar tarafindan meydana gelebilmektedir. Bir baska deyisle kriz denilince sadece dogal afetler anlasilmamalidir. Ekonomik, toplumsal ve siyasal gelismelerin yarattigi dogal olmayan afetler de bir kriz halidir. Bu bakis acisiyla uluslararasi ve ulusal teror olaylarinin yaratmis oldugu guvenlik odakli sorunlar da onemli bir kriz unsurudurlar. Bu calismanin temel tezi ve alan yazindaki diger calismalardan farki da iste bu noktada ortaya cikmaktadir. Bu calismada kriz, insan eliyle olan ya da olmayan dogal ya da yapay beklenmedik, istenmeyen, ani ve olumsuz olaylar olarak ele alinmakta ve bu olaylarin kriz olarak yorumlanabilmesi icin ekonomik ve toplumsal hayatta onemli tehditler olusturmasi aranmaktadir. Kriz kavramini afet odakli dar cercevesinden siyiran bu calismada kriz yonetimine de bu tanimlama cercevesinde yaklasilmakta ve ekonomik, toplumsal ve siyasal krizleri kucaklayabilecek genis perspektifli bir kriz yonetim yapisi ve isleyisi onerilmektedir. Calismanin kamu yonetimi acisindan ilginc sayilabilecek bir ozelligi daha bu noktada ortaya cikmakta ve benimsemis olduklari farkli hukumet sistemlerine gore secilmis ulke ornekleri kriz yonetimi cercevesinde karsilastirmali bir perspektifle incelenerek Turk kamu yonetimi icin onerilerde bulunulmaya calisilmaktadir.