Ocena trwałości stymulacji VDD u osób starszych

Wstep: Stymulacja typu VDD jest optymalną metodą elektroterapii dla chorych z blokiem przedsionkowo-komorowym i prawidlową czynnością wezla zatokowego. Celem pracy byla ocena trwalości stymulacji VDD u osob starszych. Material i metody: Przebadano 70 pacjentow (40 mezczyzn, 30 kobiet) w wieku 61-90 lat (średnia wieku 77 ± 6.3 roku) z rozrusznikiem VDD i elektrodą SL 60/BP firmy Biotronik. Wskazaniem do wszczepienia byl blok przedsionkowo-komorowy drugiego oraz trzeciego stopnia i napadowy z czestością przedsionkow (HRp) powyzej 65/min w spoczynku i powyzej 100/min w czasie wysilku. W trakcie obserwacji analizowano: wartośc procentową zsynchronizowanych cykli serca (PAS), liczbe pacjentow z bradykardią zatokową ponizej 60/min, zmiany progu czulości (sterowania) fali P (ST), liczbe chorych z utrwalonym migotaniem przedsionkow (cAF). Okres obserwacji wynosil 6-48 miesiecy (śr. 24,3 miesiąca). Pomiary wykonywano w 4. i 7. dobie przed wypisem ze szpitala, w 1., 3., 8. miesiącu oraz co roku przez 4 lata od implantacji. Wyniki: W czasie implantacji amplituda potencjalu przedsionkowego (A) i komorowego wynosila 1,46 ± 0,36 mV (0,7-2,2) i 15 ± 5,2 mV (4-27). Prawidlowy PAS . 90% odnotowano u 61 chorych, podczas gdy u pozostalych 9 osob glownie w nocy rejestrowano dlugie okresy stymulacji typu VVI spowodowane spadkiem HRp ponizej podstawowej czestości stymulacji 60/min. U wszystkich badanych odcinek ST obnizyl sie z 0,67 ± 0,23 mV do 0,58 ± 0,20 mV (NS). Mimo to u 10 chorych zarejestrowano zaburzenia czulości (undersensing) wymagające przeprogramowania czulości kanalu przedsionkowego do 0,1 mV (brak korelacji z amplitudą A). Nalezy podkreślic, ze u zadnego chorego nie rozwinelo sie utrwalone migotanie przedsionkow. Wnioski: Stymulacja VDD jest skuteczną metodą elektroterapii u starszych pacjentow z objawowym blokiem przedsionkowo-komorowym. U osob starszych samoistna analiza HRp nie wystarcza do podjecia decyzji o wdrozeniu stymulacji VDD. W tej grupie wiekowej zwykle przeprogramowuje sie czestośc podstawową stymulacji na 50/min, a czulośc kanalu przedsionkowego na 0,1 mV. (Folia Cardiol. 2004; 11: 855-860)