The detection, measurement and characterization of circulating immune complexes (CICs) in tumor patients has shown both good and poor correlation with progression of the disease. The origin of the antigens making up the immune complexes in the sera of the cancer patients examined is unknown. They are perhaps antigens specific to the cancer's progress.The levels and molecular weights of circulating immune complexes were estimated in the sera of 48 patients with adenocarcinoma (grades G-1, G-2, and G-3) and 21 patients with benign prostate hyperplasia (BPH) by means of the polyethylene glycol (PEG) precipitation test.The results were compared with those of a group of 45 healthy blood donors. Elevated levels of CICs were observed in 66.7% of the patients with adenocarcinoma and in 38% of those with BPH. No seropositivity for CICs was observed in the control group. Increased seropositivity for CICs was observed in patients with the highness grade of adenocarcinoma: the proportion of seropositive patients in the group of patients with the G-1 phase of disease was 50%, with G-2 75%, and with G-3 71.3%. The molecular weights of the CIC proteins were determined by SDS/PAGE. The serum CICs of both BPH and prostate cancer patients consisted of proteins absent in the CICs of the sera of healthy persons.Determination and analysis of atypical proteins in CICs resulting from carcinogenesis may by useful in improving the diagnosis.
In the 20 patients with prostatic carcinoma (PC) and the 18 with benign prostatic hyperplasia (BPH) the level of tissue type plasminogen activator (t-PA:Ag) was examined. As a compared group consisted of 24 healthy volunteers. In the urine of examined patients with PC and BPH and control the t-PA:Ag was absent or present only in trace amounts. We concluded that the t-PA:Ag in the urine of patients with PC can not be as a marker in the diagnosis of prostatic diseases especially in the prostatic carcinoma.
In urine of 25 patients with bladder carcinoma the antigen of tissue type plasminogen activator (t-PA) was assessed. The level of t-PA was much higher in patients with bladder carcinoma in comparison with a control group. We also analyzed the level of t-PA between patients with superficial and invasive bladder carcinoma the level of t-PA was higher. In conclusion, there is t-PA in urine of patients with bladder carcinoma and its level is correlated with staging of neoplasm.
U mezczyzn w podeszlym wieku nadciśnienie tetnicze czesto wspolistnieje z rozrostem
gruczolu krokowego. Grupą lekow wykorzystywaną w leczeniu obu tych chorob są
α 1 -adrenolityki. W związku z tym przez wiele lat, zgodnie z zasadami indywidualizacji
terapii hipotensyjnej, α 1 -adrenolityki uznawano za leki z wyboru w przypadku wspolistniejącego
rozrostu stercza. Sytuacje zmienilo ukazanie sie wynikow badania ALLHAT,
w ktorym wykazano, ze ryzyko incydentow sercowo-naczyniowych, a szczegolnie nowych
przypadkow niewydolności serca, u pacjentow leczonych α 1 -adrenolitykiem jest istotnie
wieksze niz w przypadku leczenia diuretykiem tiazydowym. Od tego czasu α 1 -adrenolityki
nie są rekomendowane jako leki I rzutu rowniez u pacjentow z towarzyszącym
lagodnym rozrostem stercza, natomiast stanowią mozliwy element terapii skojarzonej
w III i IV rzucie.
Istnieją trzy podtypy receptorow α 1 : A i D, zlokalizowane glownie w dolnych drogach
moczowych i gruczole krokowym oraz receptory B, umiejscowione preferencyjnie w mieśniowce
tetnic. Blokada receptorow α 1A i α 1D umozliwia poprawe zespolu dolegliwości
ze strony dolnych drog moczowych (LUTS) związanych z lagodnym rozrostem stercza,
natomiast blokada receptorow α 1B jest odpowiedzialna za efekt hipotensyjny, ale takze
za typowe objawy niepoządane α 1 -adrenolitykow (hipotonia ortostatyczna, omdlenia
związane z efektem pierwszej dawki).
Leki α 1 -adrenolityczne dzieli sie na nieuroselektywne (np. doksazosyna), czyli blokujące
receptory α 1A i α 1B oraz uroselektywne (tamsulosyna), czyli blokujące preferencyjnie
receptory α 1A w sterczu. Jedynie α 1 -adrenolityki nieuroselektywne posiadają istotne dzialanie hipotensyjne, ale cześciej wywolują dzialania niepoządane ze strony
ukladu krązenia. Stosowane obecnie α 1 -adrenolityki posiadają preparaty o przedluzonym
uwalnianiu, ktore stwarzają znacznie mniejsze ryzyko hipotonii ortostatycznej i powinny
byc preferowane.
Leczenie nadciśnienia tetniczego i lagodnego rozrostu stercza powinno byc prowadzone
niezaleznie przez hipertensjologa i urologa. Decyzja o wyborze lekow hipotensyjnych
lezy w rekach hipertensjologa, ktory powinien kierowac sie ogolnymi zasadami terapii
nadciśnienia u osob w podeszlym wieku. Decyzja o zastosowaniu α 1 -adrenolityka ze
wzgledu na objawy rozrostu stercza powinna nalezec do urologa, z uwzglednieniem optymalnie
bezpiecznego preparatu uroselektywnego, na przyklad tamsulosyny, niezaleznie
od obecności nadciśnienia tetniczego. W przypadku konieczności intensyfikacji leczenia
hipotensyjnego, hipertensjolog moze podjąc, w porozumieniu z urologiem, decyzje
o dolączeniu w III rzucie lub zamianie α 1 -adrenolityka uroselektywnego na nieuroselektywny,
na przyklad doksazosyne, o dzialaniu hipotensyjnym.
Forum Medycyny Rodzinnej 2010, vol. 4, no 2, 97-107
Prostate cancer (PCa) is one of the most commonly diagnosed cancers in elderly men, and accounts for 30% of all newly diagnosed cases of cancer. The development of the 'clinically insignificant' prostate cancer into its invasive form is still unclear, and it is believed that chronic inflammation may play its role, as proposed by De Marzo in 1999. However, there is no clear opinion on the subject of existence of dependencies between changes of the inflammatory type and PCa.The study involved 1,010 men, suspected of prostate cancer development by positive digital rectal examination (DRE) and/or elevated PSA value. The 10 cores, TRUS guided biopsy was performed. In those with ASAP, HG-PIN or inflammation the second biopsy was proposed.In the first biopsy PCa was diagnosed in 336 patients (33.27%). ASAP was found in 58 (5.74%), HG-PIN in 82 (8.11%), and the coexistence of both was found in 19 (1.88%). Chronic prostatitis was diagnosed in 101 (10%) men. Of those who underwent second biopsy, PCa was diagnosed in six of 19 patients (31.57%) who were diagnosed with HG-PIN in the first biopsy, in four of 40 (10%) with BPH in the first biopsy, in four of 18 (22.22%) with ASAP or LG-PIN together with ASAP, and in two out of five (40%) with the coexistence of ASAP and HG-PIN. Malignancy was not confirmed in any of the patients in whom the diagnosis of BPH, HG-PIN, or ASAP was accompanied by chronic prostatitis.Chronic prostatitis does not significantly increase the value of PSA in patients with benign changes (BPH). The presence of prostatitis in the first biopsy did not predict cancer in subsequent biopsy, because the second biopsy did not reveal prostate cancer in any of the patients in whom prostatitis was diagnosed in the first biopsy.
